Κλουγκ, Άαρον

(Aaron Klug, Ζέλβας 1926 –). Λιθουανός χημικός. Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο του Γουιτγουότερσραντ, στο Γιοχάνεσμπουργκ, αλλά η επαφή του με τη βιοχημεία και τη χημεία της φυσιολογίας (όπως την αποκαλούσαν τότε) τον οδήγησε στη χημεία και αργότερα στα μαθηματικά και στη φυσική, με αποτέλεσμα να μεταπηδήσει τελικά στη σχολή θετικών επιστημών, απ’ όπου και αποφοίτησε. Έλαβε ακόμη τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών από το πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την έρευνα, εργαζόμενος στην ανάλυση με ακτίνες λέιζερ μικρών οργανικών ενώσεων, όπου ανέπτυξε μια μέθοδο χρήσης παραγόντων μοριακών δομών για την επίλυση κρυσταλλικών δομών, μελετώντας παράλληλα κβαντική χημεία, προκειμένου να υπολογίσει το μήκος δεσμού. Το 1949 ξεκίνησε το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ερευνώντας φαινόμενα αταξίας σε κράματα. Μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού του, επέλυσε το πρόβλημα της ταυτόχρονης διάχυσης και χημικής αντίδρασης, φαινόμενο που ισχύει στην περίπτωση της εισαγωγής οξυγόνου σε ένα ερυθρό αιμοσφαίριο. Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποίησε τη μέθοδο που είχε αναπτύξει κατά τη διάρκεια εκπόνησης του διδακτορικού του, για τη ψύξη ατσαλιού κατά την μετάπτωση ωστενίτη σε περλίτη. Το 1953 συνέχισε την έρευνα στο κολέγιο Μπέρμπεκ, ενώ το 1962 εντάχθηκε στο δυναμικό του νεοσύστατου εργαστηρίου μοριακής Βιολογίας βRC του Κέιμπριτζ, όπου συνδύασε το διδακτικό με το ερευνητικό έργο. Το 1982 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ χημείας, για την ανάπτυξη της κρυσταλλογραφικής ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, καθώς και για τη δομική ανάλυση βιολογικά σημαντικών νουκλεϊνικών όξινο-πρωτεϊνικών ενώσεων.